Zdzisław Szymański (1897-1980) – nauczyciel akademicki, zaangażowany w stanowienie prywatnego prawa ubezpieczeniowego. W okresie międzywojennym brał udział w pracach podkomisji kodyfikacyjnej przygotowującej polskie prywatne prawo ubezpieczeniowe, a później był zastępcą dyrektora Państwowego Urzędu Kontroli Ubezpieczeń. W latach 1938–1939 pracował jako nauczyciel ekonomiki ubezpieczeń i prawa ubezpieczeniowego w liceum bankowo-ubezpieczeniowym w Warszawie. W latach 1946-1948 był zatrudniony na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie prowadził wykłady z prawa ubezpieczeniowego. W tym czasie wykładał też ekonomikę ubezpieczeń na UJ i w Wyższej Szkole Nauk Administracyjnych w Łodzi. Habilitację uzyskał w 1947 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim – praca: Prawo wielkich liczb a koncentracja w przemyśle ubezpieczeniowym. Po aresztowaniu przez władze komunistyczne za wcześniejszą działalność w podziemiu, w 1948 r. skreślony z listy pracowników UŁ. Po zwolnieniu z więzienia, w 1956 r. ponownie zatrudniony na UŁ w Katedrze Prawa Pracy. W 1960 r. nadano mu stopień naukowy docenta na podstawie pracy habilitacyjnej Ubezpieczenie na życie. W dorobku naukowym opracowania z zakresu ubezpieczeń: Wiedza ubezpieczeniowa w Polsce (1928); Reasekuracja (1930); Zagadnienia nadzoru nad ubezpieczeniami majątkowymi (1934); Rzeczywistość a fikcja w ubezpieczeniach majątkowych (1935); Ważniejsze zagadnienia z dziedziny ubezpieczeń (1946); Ogólne zasady ubezpieczeń i zasady likwidacji szkód (1947); Ubezpieczenie od nieszczęśliwych wypadków (1960); Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej (1977); Prawo ubezpieczeniowe (1966), a także ubezpieczeń społecznych: Ubezpieczenie społeczne jako instrument polityki społecznej i jego charakter prawny (1962); Charakter prawny powszechnego ubezpieczenia społecznego pracowników (1967); Zabezpieczenie społeczne. Ubezpieczenie społeczne i wzajemne (1973).